San Juan del Sur - Birthday weekend

Het weekend van 29 februari tot 3 maart hebben we met 9 andere vrijwilligers in San Juan del Sur doorgebracht. Na een busrit van Granada naar Rivas van ongeveer 2 uur en vervolgens van Rivas naar San Juan del Sur van ongeveer een uur arriveerden we in het voor ons vertrouwde surfersstadje.

San Juan del Sur ligt in het zuidwesten van Nicaragua aan de Stille Oceaan, vlakbij de grens met buurland Costa Rica. Het stadje ligt in een mooie baai, dat vanuit de lucht op een hoefijzer lijkt. Doordat de baai op het westen gericht is kan je hier prachtige zonsondergangen zien die nog sfeervoller zijn door de vele bootjes die in de baai liggen.

We hadden het genoegen hier te vertoeven met onze hele El Martirio familie. Het resultaat was een toffe bende die bestond uit Côme, de enigste mannelijke aanwezige vrijwilliger, en zijn 10 chicas: Laurel, Tatiana, Marjorie, Louise, Desirée, Yvonne, Sophia, Alizé, Lynn en Sanne. Om Côme nog gelukkiger te maken, sliepen we met z’n allen in 1 grote dormroom in hostel Sueños del Mar. Onze man in het midden moet ongetwijfeld goed geslapen hebben. Of misschien net niet...

Het was een fijn gevoel om terug in San Juan del Sur te zijn aangezien we de stad inmiddels al wat kenden (zie eerste weekend). We verbleven in hetzelfde hostel waar we de eerste keer overnacht hebben en werden dan ook met open armen ontvangen. Om onze honger te stillen na een lange busrit gingen we op zoek naar één van de vele mee-neem-restaurantjes. Het straateten is dan ook steeds uitstekend en heel goedkoop. Uiteindelijk bestond ons avondmaal uit Quesadilla’s. Dit zijn maïs- of bloemtortilla’s die dubbel gevouwen zijn en een vulling bevatten die voornamelijk bestaat uit gesmolten kaas met tomaatjes en kruiden en eventueel reepjes kip (pollo) of varkensvlees (cerdo). Naar onze mening gewoonweg overheerlijk!

Het zou niet veel zin hebben om in San Juan del Sur te zijn als we ’s avonds geen zin hadden in een feestje. De avond werd ingedronken met een grote fles rum (of waren het er twee?) aangelengd met cola of fresca die je zonder problemen in een 3 liter fles kan kopen, vermoedelijk omdat we op het continent Amerika vertoeven. Uiteraard kon hier een verse zelfgemaakte guacamole met nachos niet ontbreken. Ne het beklinken van heel wat salut, schol en santés besloten we uit te gaan naar Iguana, één van de bars vlakbij het strand.

Raar maar waar! maar ondanks de zeer korte nacht, de nog steeds aanwezige alcohol in het bloed en het warme klimaat besloten ik (Sanne), Yvonne en Sophia om 8u ‘s morgens de dag te starten met een sportieve ochtendjogging op het strand. Het was mijn eerste loopactiviteit in de afgelopen weken maar ik voelde me als een vis in het water.

Na een overheerlijk ontbijt in het met frisse kleuren gedecoreerde El Gato Negro vertrokken we rond 11u met z’n allen en 6 surfplanken in 1 jeep naar Playa Remanso. Dit is één van de rustigere stranden op ongeveer 20 minuten rijden van San Juan del Sur. Het is een prachtig strand met niet al te grote golven die ideaal zijn voor beginnende surfers, zoals de meeste onder ons. Het was een dag van bakken in de zon, talloze valpartijen (in het water weliswaar), voetballen met andere gringo’s en locals, spurtjes trekken voor spullen die gingen vliegen en geschaafde knieën als eindresultaat.

Moe maar zeer voldaan keerden we terug naar het hostel om ons voor klaar te maken voor weer een avond feesten. Het was namelijk Marjorie’s birthday weekend en dat moest gevierd worden. De avond werd opnieuw ingezet met rum, cola, fresca, guacamole en nachos. Aangezien een verjaardag (of eender welke feestdag) in Nicaragua steevast gevierd wordt met een piñata kreeg ook Marjorie een blinddoek om en een stok in haar handen. Na heel wat misse maar ook een aantal rake klappen werd de piñata onthoofd met rondvliegend snoep dat onder andere in Sanne haar oog terecht kwam. Naar andere gewoonten wordt een verjaardag ook steeds gevierd met een taart. Jammer genoeg geen zelfgemaakte maar wel een typische Nicaraguaanse cake. Dit betekent een zachte cakebodem kitschy bekleed met veel te veel en vooral veel te zoete glazuur. Tot slot werd Marjorie overladen met verjaardagsliedjes in alle talen die de aanwezige vrijwilligers machtig waren: Spaans, Duits, Engels, Frans, Nederlands, Zweeds, enz. Deze keer werd de avond verder gezet in The Black Whale.

Zoveel uur en vermiste personen later kwamen we terug aan in het hostel voor weliswaar weer een korte nachtrust. Rond 11 uur namen we eerst uitgebreid de tijd voor een heerlijk ontbijt bestaande uit een smoothie, pannenkoek en vers fruit. Nadien was het spannend afwachten of alle vermiste personen inmiddels terug in het hostel aangekomen waren om vervolgens de bus terug naar Granada te nemen. Samen uit, samen thuis!!

Lieve El Martirio familie, bedankt voor een weekend om nooit meer te vergeten!